HIERNA

Op een dag moest ik aan mezelf toegeven dat ik contact kan maken met het hiernamaals. Ik kan energieën oppikken die onzichtbaar toch aanwezig zijn. Ik ontdekte dat alle dingen die ik hoorde of zag niet zomaar door iedereen gezien werden en dat soms mensen die overleden zijn toch nog dwingend blijven hangen rond dingen die onafgewerkt lijken of niet verteld of begrepen konden worden tijdens het leven. Wanneer mensen sterven verandert de lading van het fysieke lichaam, deze wordt vrijgegeven en dingen krijgen een nieuwe ruimte van waaruit ze bekeken en gedeeld kunnen worden. Nadat het fysieke lichaam er niet meer is komt er soms een lichtheid en helderheid die zorgt dat wat niet bij leven gedeeld of verteld of onder ogen kon gekomen worden, plots wel kan. En dat is ervaar ik, waar ik mijn talent mag laten werken. Ten dienste van wat alles lichter kan maken. Het heeft me vele prachtige momenten van transformatie laten ervaren als eerste lijn getuige. Wat ik leerde vanuit hier en hierna is nederigheid. Wat ik delen kan is zo ongelooflijk mooi. De kracht en de verandering die volgt op het verbinden met het hierna is werkelijk wonderschoon. Ik ervaar samen met de klant kippevelmomenten. Niet te vangen in woorden, en toch vinden we ze samen, de juiste woorden. Onze geliefden in het hierna spreken met ons door gevoel. Vaak zit er verdriet en dus gaat spreken gepaard met het ervaren van dat verdriet. Maar het komt los, los van het alleen zijn. Het toont zich naast al het andere. Want naast het gemis is er altijd zo veel meer. Dat geldt voor het hier en dat geldt voor het hierna. Ik verbaas me elke keer hoeveel gelijkenissen er zijn, de ziel blijft dezelfde en de ervaring zet verder. Zij het dan zonder fysiek lichaam. We kunnen altijd helen, de uitspraak 'het is nooit te laat' is meer dan waar. Dood gaan , sterven, is een overgang, geen einde..

De kans nemen om contact te maken en het ongezegde uit te spreken en te voelen is een geschenk dat we geven aan onszelf, de ander en de familie. Er is maar één iemand nodig die geloofd of er voor gaat, en dat ben jij.

Dat is zo voor hier en zo voor hierna.

Wanneer je ergens de nood voelt aan contact, is er altijd een wederzijdse vraag. Enkel de emotionele kant van niet kunnen accepteren, daarvoor is er rouwbegeleiding. Hoewel ik help met acceptatie, gaat het om louter acceptatie van het zelf. Niet van het verlies van een geliefde, dat blijft een deel dat zijn eigen weg mag en kan vinden. Het helpt wel om een rouwproces aan te gaan als we niet vasthouden in zwaartes door gedachtes rond dingen die vragen om meer in het licht te komen staan. Ik ervaar dat communicatie met een overledene kan zorgen voor inzicht in hoe de persoon zijn sterven ervaren heeft en hoe de persoon kijkt naar zijn leven. Omdat wat wij zien in de ander een projectie is van wat wij zouden willen doen, denken of hoe wij de ander zien. Om te weten hoe de ander dingen ziet moeten we het vragen. En dat is waar ik ingeschakeld kan worden. Ik zet dit deel bewust een beetje verder achterin mijn site, discretie, respect, stilte, zijn eigenschappen die wel heel zuiver mogen uitgelijnd worden wanneer contact gemaakt wordt.

​

Voel je niet te angstig om te vragen, er is altijd een weg terug en het is nooit te laat en verder, als het niet via deze weg gaat, dan komen de antwoorden op vragen wel tot jou. Het gaat om het hart dat weer open staan kan waardoor de antwoorden, de waarheid, kan ontvangen worden. En die dag komt altijd, vroeg of laat.

​

We zijn niet verantwoordelijk voor anderen, enkel voor onszelf, en als we dat durven, dan staan we in zelfliefde en dan dienen we daar de ander het beste mee.

​

​